йылгыжше

йылгыжше

Г.: йӹлгӹжшӹ

1. прич. от йылгыжаш

2. прил. блестящий, лоснящийся; издающий блеск

Йылгыжше кем блестящие сапоги;

йылгыжше совла блестящая ложка.

Йылгыжше ош лум ече йымалне йыгыжтарен кочыртатен. [/i]М. Рыбаков.[/i] Под лыжами надоедливо скрипел блестящий белый снег.

3. в знач. сущ. блестящее; то, что блестит

Йылгыжшым ужаш видеть блестящее.

Чыла йылгыжше шӧртньӧ огыл. [/i]Калыкмут.[/i] Не всё то золото, что блестит.

Унур Эбат чылажымат йылгыжшым йӧрата: тувыржо шем сатин дене, перчаткыже шем шӱштӧ дене ургымо улыт, тарантас ден пӱгыжӧ йотке ӱйлымӧ гай койыт. [/i]Я. Ялкайн.[/i] Любит Унур Эбат всё блестящее: рубашка на нём из чёрного сатина, перчатки сшиты из чёрной кожи, и тарантас с дугой тоже блестят, как маслом смазанные.